KARAKTERİMİZ VE KİŞİLİĞİMİZ
KADERİMİZ DEĞİLDİR
Karakterin şekillenmesi, kişiliğimizin oluşması doğumla başlar önce hızlı daha sonra da yavaşlayan bir şekilde devam eder.
Özellikle ergenlik yaşından başlayarak oturan karakter öğelerini o kadar çok sahipleniriz ki davranışlarımızı eleştirenler sanki bizi eleştiriyor gibi yani bize karşı savaş açmış gibi algılar hemen savunmaya geçer veya eleştirenlerin de açıklarını bulup karşı saldırıya geçeriz.
Halbuki eleştiriyi sadece üzerimize giydiğimiz bir giysimizin eleştirildiği gibi algılayabilsek, giysimizi çıkarıp yeni bir giysi giyerek problemi kökten ortadan kaldırabiliriz. Kendimizi karşı tarafın yerine koyup onun düşünce haritasından bakmayı öğrenebilsek hataları görebilmek çok daha kolay olacaktır.
Taraf tutmadan, objektif bir gözle bakabilmeyi, ölçebilmeyi, değerlendirebilmeyi öğrenmek ve içselleştirmek iyi bir başlangıç olacaktır.
Önce kendimize yargısız bir şekilde dışarıdan bakan bir göz gibi objektif bir gözle bakmayı öğrenmeliyiz.
Bunu nasıl başarabileceğiz?
Önce bilincimizi boşaltıp, daha önce hiç görmediğimiz bir kişiye bakar gibi kendimize bakmayı denemeliyiz.
İnsanlar kendi gözleriyle asla arkalarını göremezler.
Başımızdan topuklarımıza kadar arkamızdan nasıl göründüğümüzü hayal etmeyi öğrenmeyle başlayalım.
Şimdi bunu nasıl yapacağımızı öğrenelim;
Önce karşılıklı paralele yakın yerleştirilmiş iki boy aynasının arasına arkamızı göreceğimiz bir şekilde yerleşelim.
Daha sonra da yavaş yavaş saçımızdan başlayarak ayak topuklarımıza kadar bakalım.
Sonra gözlerimizi kapatarak gördüklerimizi hayal edelim.
Sonra gözlerimizi açıp tekrar aynalar arasındaki yerimizi alıp, hayal ettiğimizle gerçek görüntümüzü karşılaştıralım.
Bu işlemi hatasız, eksiksiz hayal edene kadar tekrar edelim.
Yapmış olduğumuz çalışmayı ev, işyeri, kapalı ortamlar, bir çok eşya veya cisim için tekrar edelim. Ne dersiniz hayal ile gerçek uyuyor mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder